Stress, ja ik heb het ook en deze keer heb ik besloten om geen stress van de stress te hebben.
Er zijn natuurlijk verschillende oorzaken voor stress. Een te hoge werkdruk, taken moeten doen die boven je kunnen liggen, afspraken die niet nagekomen worden, onvoorziene gebeurtenissen en ga zo maar door. Ook je eigen waarden en normen kunnen een bron zijn van je stress. En dat is op dit moment bij mij het geval.
Ik zie ze vaak in mijn praktijk. De mensen die al jarenlang op het randje balanceren. Steeds maar doorgaan en op wonderbaarlijke wijze steeds maar weer ergens nog iets van energie vinden om de dingen te doen die gedaan “moeten” worden, om toch te blijven functioneren.
De berm stond vol met rode klaprozen. Het was een prachtig gezicht. Dat knalrood tussen alle grassen. Zij zag het niet. Ze voelde wel de warmte van de zon in de auto maar ze kon niet bedenken dat ze een raampje open kon zetten. Ze zat daar in haar auto aan de kant van de snelweg, als was ze verdoofd en ze had geen idee hoe ze thuis moest komen.
Je kunt er niet om heen. Het is volop vakantietijd. Je merkt het overal om je heen, op straat, waarschijnlijk op je werk. De buren zijn weg, caravans in de straat, toeristen die door de stad banjeren. Of misschien ben je zelf wel je koffers aan het pakken en driftig op zoek naar je paspoort.
Vaak krijg ik de vraag, wat is er nou met mij aan de hand. Heb ik nou een burn-out of ben ik overspannen? Op zich een goede vraag, want er zit een behoorlijk verschil in. Daarom leg ik het uit aan de hand van een voorbeeld
Hoe kom je eigenlijk aan stress-gevoeligheid?
Is het aangeleerd gedrag zit het in de genen of heb je gewoon te veel op je bord? Zeer waarschijnlijk is het van alles wat. Als het in je genen zit, kun je lekker een ander de schuld geven, want jij kunt er toch niets aan doen dat je zo’n stresskip bent. Dat zit gewoon in je DNA. Dat is leuk bedacht en een beetje waar, maar ook gemakkelijk. Daarmee leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf en dat is zeker bij stress niet echt een handige manier om het aan te pakken.
We ervaren allemaal stress in ons leven. Dat is maar goed ook. Stress heeft ook een positief effect. Het zet ons in beweging, het maakt ons alert en scherp en daarnaast zorgt het ook nog voor een beetje reuring in de tent. Soms is dat best prettig, wees eerlijk. Zoals al vaker gezegd, kort durende stress is niet erg. Langdurige stress, daar zit het probleem, want daarmee pleeg je roofbouw op jezelf. Wist je dat er 6 belangrijke pijlers zijn, waarmee jij je (langdurige) stress het hoofd kunt bieden?
“Ineens ging het niet meer. Natuurlijk had ik al langer door dat ik op het randje van de afgrond leefde, maar op de een of andere manier redde ik het toch steeds weer om het hoofd boven water ter houden. Ik had best wel veel klachten, maar ik kon het managen. Tot vorige week. Toen ging het niet meer. Ik zat achter mijn bureau en kreeg ineens zoveel pijn, dat ik er bang van werd. Echt bang. Ik kon me bijna niet niet meer bewegen en het was zo overheersend, dat ik het niet meer weg kon duwen zoals ik anders deed”. Dit vertelde Jessica mij tijdens ons eerste gesprek
Er is zo’n oud gezegde: “van het concert des levens krijgt niemand een programma”. Het klinkt een beetje belegen, maar het is wel waar. Dat is over het algemeen het geval met spreekwoorden en gezegdes.
Ons leven loopt vaak anders dan we denken of gepland hadden. We doen ons best, maken plannen, gaan verbindingen aan met andere mensen, doen ervaringen op, proberen goed voor ons lijf te zorgen, we werken, ontspannen. Noem maar op.
Zo door de dag heen wordt er van alles van ons gevraagd. Meestal staan we daar niet zo bij stil, doen we het gewoon en vertrouwen daarbij op de automatische piloot. Natuurlijk is het heel fijn dat die automatische piloot er is. Bepaalde zaken kunnen we daardoor gemakkelijk en zonder al te veel inspanning doen. We kunnen vertrouwen op onze ervaring en onze kennis.