Een burn-out komt niet uit de lucht vallen. Er gaan jaren overheen, voordat je op het punt bent aanbeland dat het echt niet meer gaat. Daarom kost het ook zoveel tijd om van een burn-out te herstellen, want de aanloop er naar toe was ook lang. De voorliggende jaren laten vaak een patroon van vallen en opstaan zien. Periodes dat het beter gaat. De goede voornemens om het anders te doen. Terugval, doorploeteren, het bijltje erbij neergooien en toch weer opnieuw beginnen. Het lijkt net een gewoon mensenleven 😉 We kennen het natuurlijk allemaal wel, de ups en downs die bij het leven horen. Maar bij een burn-out spelen er dus duidelijke ook andere factoren een rol, waardoor het een mens niet lukt om na een intensieve tijd de balans zodanig te herstellen dat er weer voldoende energie en veerkracht is.
Wat is de boodschap van jouw burn-out ?
Het was meer dan een jaar geleden dat ze voor het eerst bij mij op de stoep stond. Dat was totaal iemand anders dan degene die nu voor me stond. Hier stond een vrouw die er fit en energiek uitzag. Stralende ogen, frisse huidskleur en met een stevige uitstraling. Wat mooi om dit verschil te zien.
Hoe jij je stressklachten op een andere manier kunt onderzoeken
We voelen van alles in ons lijf, maar vaak zetten we het aan de kant. Willen we het niet voelen, kunnen we het niet voelen, of in het ergste geval kunnen we er geen verbinding mee maken. In dat laatste scenario hebben we er vaak onbewust wel een mening over. Die mening is dan vaak iets in de trant van “ik moet me niet aanstellen” of “ik moet niet zeuren” of “ik heb er geen tijd voor” en vul zelf ook nog maar wat goede argumenten in, die je zelf gelooft.
Maak jij ook van alles een project ?
Oh ik ben zo blij dat ik weer tijd heb om te sporten, zei ze met een stralende glimlach tegen mij. Heerlijk. Ik ben weer begonnen met hardlopen, 4x in de week en iedere keer wil ik mijn prestatie verbeteren, want dat is goed voor mij. Onbedoeld fronste ik mijn wenkbrauwen, want hier ging dus iets niet goed. Ik was dus niet specifiek genoeg geweest met mijn advies. Ondanks de stralende ogen zag ze er niet goed uit. Dat baarde me zorgen.
Ja, ook ik heb wel eens stress
Stress, ja ik heb het ook en deze keer heb ik besloten om geen stress van de stress te hebben.
Er zijn natuurlijk verschillende oorzaken voor stress. Een te hoge werkdruk, taken moeten doen die boven je kunnen liggen, afspraken die niet nagekomen worden, onvoorziene gebeurtenissen en ga zo maar door. Ook je eigen waarden en normen kunnen een bron zijn van je stress. En dat is op dit moment bij mij het geval.
Doorgaan tot het touwtje knapt …
Ik zie ze vaak in mijn praktijk. De mensen die al jarenlang op het randje balanceren. Steeds maar doorgaan en op wonderbaarlijke wijze steeds maar weer ergens nog iets van energie vinden om de dingen te doen die gedaan “moeten” worden, om toch te blijven functioneren.
Voorkom dat jij ook totaal de weg kwijt raakt !
De berm stond vol met rode klaprozen. Het was een prachtig gezicht. Dat knalrood tussen alle grassen. Zij zag het niet. Ze voelde wel de warmte van de zon in de auto maar ze kon niet bedenken dat ze een raampje open kon zetten. Ze zat daar in haar auto aan de kant van de snelweg, als was ze verdoofd en ze had geen idee hoe ze thuis moest komen.
Vakantie-stress of niet ??
Je kunt er niet om heen. Het is volop vakantietijd. Je merkt het overal om je heen, op straat, waarschijnlijk op je werk. De buren zijn weg, caravans in de straat, toeristen die door de stad banjeren. Of misschien ben je zelf wel je koffers aan het pakken en driftig op zoek naar je paspoort.
Overspannen of burn-out ?
Vaak krijg ik de vraag, wat is er nou met mij aan de hand. Heb ik nou een burn-out of ben ik overspannen? Op zich een goede vraag, want er zit een behoorlijk verschil in. Daarom leg ik het uit aan de hand van een voorbeeld
Hoe kun jij omgaan met je stress ?
Hoe kom je eigenlijk aan stress-gevoeligheid?
Is het aangeleerd gedrag zit het in de genen of heb je gewoon te veel op je bord? Zeer waarschijnlijk is het van alles wat. Als het in je genen zit, kun je lekker een ander de schuld geven, want jij kunt er toch niets aan doen dat je zo’n stresskip bent. Dat zit gewoon in je DNA. Dat is leuk bedacht en een beetje waar, maar ook gemakkelijk. Daarmee leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf en dat is zeker bij stress niet echt een handige manier om het aan te pakken.