Ik moet, ik moet, ik moet. En vaak ook ik moet nog even en graag wel snel, want ik heb weinig tijd. Hoor je het jezelf ook zo vaak zeggen, het woordje moet ? Hoe meer je moet, hoe vermoeider je wordt en hoe krampachtiger je probeert om de boel in het gareel te houden. En al dat moeten gaat vaak gepaard met zuchten, een gevoel van onbehagen, en wellicht ook nog met grote weerstand. Want diep van binnen wil je helemaal niks moeten. Je wilt gewoon uit die kramp, los van al die verplichtingen, al die verwachtingen die je jezelf oplegt en in het ergste geval waarvan je denkt dat anderen het van je verwachten of je opleggen. Dus leg je het lekker buiten jezelf.
Helaas, geen quick fix in de aanbieding
“Ik ben dan zo moe, echt heel erg moe en dan vanuit ellende ga ik wat scrollen door de social media berichten op Facebook, Twitter, Instagram en LinkedIn. Ook al weet ik wel dat ik dat dan niet moet gaan dan want ik ga me er niet beter door voelen. Eigenlijk alleen maar slechter. Want al mijn vrienden en contacten doen leuke en zinvolle dingen. Ze hebben een actief leven, volgen inspirerende workshops, doen gezellige dingen met vrienden en familie en naast dat alles floreren ze ook nog eens in hun zakelijke netwerk. En ik? Ik zit thuis moe te zijn en me ellendig en mislukt te voelen”. Ik bak er niks van, anders was ik niet zo ontzettend moe.”
Wordt het niet eens tijd om je rugzak op te schonen?
Ik ga op reis en ik neem mee …….. . Ken je dat spelletje van vroeger nog? Het was altijd vermakelijk om te spelen en ook een goede geheugentest en soms hilarisch. Je leven is ook een reis en op die reis komt er van alles in je rugzak, gewenst en ongewenst. Uiteraard komen er allerlei mooie ervaringen en herinneringen in, maar er komen ook minder leuke dingen in. Verdriet, verlies, frustraties, ongemak, pijn, problemen, dus ook de minder mooie kanten uit je levensreis.
Zo word je vriendjes met je interne criticus
Hoe ziet jouw interne dialoog er uit? Wat zeg je allemaal tegen jezelf? Zijn jouw interne boodschappen opbouwend of juist beperkend en negatief? Vaak zijn we ons niet eens bewust van onze interne dialoog, zo zijn we er aan gewend en zo normaal zijn we het gaan vinden. Maar is het wel realistisch en reëel wat we allemaal tegen onszelf vertellen?
Wat er aan een burn-out vooraf gaat
Een burn-out komt niet uit de lucht vallen. Er gaan jaren overheen, voordat je op het punt bent aanbeland dat het echt niet meer gaat. Daarom kost het ook zoveel tijd om van een burn-out te herstellen, want de aanloop er naar toe was ook lang. De voorliggende jaren laten vaak een patroon van vallen en opstaan zien. Periodes dat het beter gaat. De goede voornemens om het anders te doen. Terugval, doorploeteren, het bijltje erbij neergooien en toch weer opnieuw beginnen. Het lijkt net een gewoon mensenleven 😉 We kennen het natuurlijk allemaal wel, de ups en downs die bij het leven horen. Maar bij een burn-out spelen er dus duidelijke ook andere factoren een rol, waardoor het een mens niet lukt om na een intensieve tijd de balans zodanig te herstellen dat er weer voldoende energie en veerkracht is.
Wat is de boodschap van jouw burn-out ?
Het was meer dan een jaar geleden dat ze voor het eerst bij mij op de stoep stond. Dat was totaal iemand anders dan degene die nu voor me stond. Hier stond een vrouw die er fit en energiek uitzag. Stralende ogen, frisse huidskleur en met een stevige uitstraling. Wat mooi om dit verschil te zien.
Hoe jij je stressklachten op een andere manier kunt onderzoeken
We voelen van alles in ons lijf, maar vaak zetten we het aan de kant. Willen we het niet voelen, kunnen we het niet voelen, of in het ergste geval kunnen we er geen verbinding mee maken. In dat laatste scenario hebben we er vaak onbewust wel een mening over. Die mening is dan vaak iets in de trant van “ik moet me niet aanstellen” of “ik moet niet zeuren” of “ik heb er geen tijd voor” en vul zelf ook nog maar wat goede argumenten in, die je zelf gelooft.
Maak jij ook van alles een project ?
Oh ik ben zo blij dat ik weer tijd heb om te sporten, zei ze met een stralende glimlach tegen mij. Heerlijk. Ik ben weer begonnen met hardlopen, 4x in de week en iedere keer wil ik mijn prestatie verbeteren, want dat is goed voor mij. Onbedoeld fronste ik mijn wenkbrauwen, want hier ging dus iets niet goed. Ik was dus niet specifiek genoeg geweest met mijn advies. Ondanks de stralende ogen zag ze er niet goed uit. Dat baarde me zorgen.
Ja, ook ik heb wel eens stress
Stress, ja ik heb het ook en deze keer heb ik besloten om geen stress van de stress te hebben.
Er zijn natuurlijk verschillende oorzaken voor stress. Een te hoge werkdruk, taken moeten doen die boven je kunnen liggen, afspraken die niet nagekomen worden, onvoorziene gebeurtenissen en ga zo maar door. Ook je eigen waarden en normen kunnen een bron zijn van je stress. En dat is op dit moment bij mij het geval.
Doorgaan tot het touwtje knapt …
Ik zie ze vaak in mijn praktijk. De mensen die al jarenlang op het randje balanceren. Steeds maar doorgaan en op wonderbaarlijke wijze steeds maar weer ergens nog iets van energie vinden om de dingen te doen die gedaan “moeten” worden, om toch te blijven functioneren.