Maandelijks archief: februari 2016

Een andere bril, een andere kijk

Ze had het helemaal gehad met haar collega’s. Ze deed zo haar best en het had geen enkel effect voor haar gevoel. Het leverde haar niets positiefs op, alleen maar stress. Dus, ik stop er mee, ze zoeken het zelf maar uit, zei ze tegen mij.

Welke bril heb je eigenlijk op? Ik vroeg het zo een beetje half lachend. Ze keek me een beetje onnozel aan? Bril ?? Hoezo, ze droeg toch helemaal geen bril? Duidelijk was in ieder geval wel dat ze niet “de roze bril” op had, wellicht een “zwarte bril”.

Toen we wat doorgingen op wat nou eigenlijk precies het probleem was ontdekten we al heel snel dat ze vooral een donkere bril op had. Opmerkingen, reacties of handelingen van collega’s legde ze voornamelijk negatief uit. Ze had zo haar vooroordelen en aannames en wat haar ook behoorlijk parten speelde waren haar verwachtingen. Dit was een mooie ontdekking en samen gingen we op onderzoek uit hoe dat nou eigenlijk precies zat, waar het vandaan kwam en wat het haar opleverde. Over dat laatste waren we het al snel eens, het leverde weinig positiefs op, vooral veel stress en veel teleurstelling.

Je zou ook kunnen zeggen dat ze zichzelf op een bepaalde manier geprogrammeerd had. Het leuke van mensen is dat je ze ook kunt “herprogrammeren”, als je dat wilt. En zo begonnen we aan een experiment om eens anders naar de dingen te kijken, anders te reageren op het gedrag en de acties van collega’s. Natuurlijk ging dat in het begin wat moeizaam. Dat is ook niet zo gek. Als je iets al een hele lange tijd op een bepaalde manier doet, dan is het eerst best ingewikkeld om dat anders te doen. Uiteindelijk ontdekte ze dat als zij anders keek, anders reageerde, andere aannames en verwachtingen had, dat de wereld en haar collega’s ook anders waren. Dat was natuurlijk een super leuke ontdekking.

Scan 2

We gingen ook op onderzoek uit, naar hoe dit nou was ontstaan, waar het vandaan kwam. Dit inzicht hielp ook enorm om ander gedrag te gaan vertonen. Want inzicht is namelijk een fijn steuntje in de rug bij gedragsverandering. Na een aantal sessies ging ze met een andere bril de deur uit. De kleur durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar het was in ieder geval een realistische bril, die haarzelf en haar collega’s recht deed.

 

Is die coaching wel goed voor jou?

Ze kwam bij me omdat ze even de weg kwijt was. Het leven veranderde en ze had sterk het gevoel dat zij ook wilde veranderen. De kinderen werden groot en hadden haar minder nodig. Ondertussen was zij er zelf ook aan toe om haar eigen leven meer op te pakken. Maar hoe doe je dat in vredesnaam? Ze was het een beetje verleerd. Ze was zo opgegaan in het zorgen voor haar gezin, het regelen van van alles en nog wat voor iedereen, het comfortabel maken van haar omgeving voor haar naasten, haar man veel uit handen nemen zodat hij carrière kon maken en ga zo maar door. De spin in het web, de regelneef, de zorger en helper. En ze kon het goed, heel goed. Nu was het wel klaar en wilde zij zich verder ontwikkelen.

Samen gingen we op pad en dit zijn altijd mooie ontdekkingsreizen. Je kunt het zien als een soort van avontuur. Wanneer je je laat verrassen door wat er dan op je pad komt, de inzichten die dat oplevert en je je kunt laten meenemen in het moment, dan gebeuren er meestal mooie dingen.

Ergens in het begin van het traject attendeerde ik haar erop dat het zeer goed mogelijk was dat op een gegeven moment iemand uit haar nabije omgeving zou vragen of die coaching nou wel zo verstandig was. Of dat eigenlijk wel goed voor haar was? Die vraag wordt meestal gesteld als iemand gaat veranderen en de omgeving daar “last” van krijgt. Je omgeving is het niet gewend dat je grenzen gaat stellen, is het niet gewend dat je niet direct op hun kreten reageert en is het niet gewend dat ze ineens zelf iets moeten doen. Meestal is dat het moment waarop iemand roept dat je maar heel snel moet stoppen met die coaching omdat je er (volgens hen) niet leuker op wordt.

reuzerad

Laatst kwam ze breed lachend binnen. “Ik moest deze week zo aan je denken”, zei ze. Ik werd natuurlijk nieuwsgierig. Ze vertelde dat ze een behoorlijk meningsverschil met haar man had gehad. Ze had tegengas gegeven en dat was hij niet gewend en vond hij niet leuk. En toen kwam daar de opmerking “ik denk dat die coaching niet zo geschikt voor je is”. Ja, het is soms even wennen als er iemand in je omgeving verandert, want dat betekent dat je zelf ook moet veranderen.

In dit geval is het helemaal goed gekomen. Haar man is nu de eerste die haar stimuleert om haar grenzen te stellen, te kiezen voor haarzelf. Uiteindelijk heeft hij er ook voordeel bij dat zij lekkerder in haar vel zit, de dingen doet waar ze blij van wordt. Maar ja, dat het even wennen is en dat is logisch.

 

Hoe ga jij om met de gebeurtenissen in je leven?

Het leven heeft soms leuke en minder leuke verrassingen voor ons in petto. Dat hoort bij het leven. Wellicht zou het anders ook heel saai worden. Leven staat of valt bij polariteiten. Licht kan niet zonder donker, kracht kan niet zonder kwetsbaarheid etc.. In deze tijd denken we vaak dat het leven maakbaar is en dat we zelf overal invloed op hebben. In principe is dat een mooie gedachte, maar het gaat natuurlijk niet altijd (helemaal) op. Op veel kleine zaken hebben we invloed, maar bij de grotere zaken in het leven hebben we vaak minder in te brengen. Waar we dan wel invloed op hebben is hoe we met die zaken die op ons bordje komen omgaan. Daar kunnen we wel onze invloed uitoefenen als je dat al zo zou willen stellen. Wanneer je een ongeluk krijgt, ziek wordt of wanneer je ontslagen wordt heb je daar maar ten dele invloed op. Hoe je dan met die situatie omgaat bepaalt vaak hoe je je er doorheen slaat. Gedachten en overtuigingen zijn daarbij van grote invloed. Door een gebeurtenis vanuit verschillende perspectieven te bekijken, kan er een heel ander licht op de zaak komen.

druppels

Ooit had ik eens een cliënte die ontzettend bang was voor ontslag. Het liep niet lekker in het bedrijf, verstoorde werksfeer, tegenvallende resultaten en nog meer kommer en kwel. Uiteraard hebben we hier samen naar gekeken en uitgezocht hoe ze hier het beste mee om kon gaan. Uiteindelijk is daar waar ze zo bang voor was gebeurd, ze werd ontslagen. Door dit ontslag werd ze gedwongen tot een verandering. Een verandering die ze door haar angst steeds uit de weg was gegaan. Laatste sprak ik haar en vertelde ze me dat het ontslag een van de beste dingen was die haar was overkomen. Ze werd gedwongen om tot “bewe-gen”, kansen te onderzoeken, uit haar comfortzone te gaan en nieuwe grenzen op te ontdekken. Inmiddels heeft ze een dijk van een baan waar ze al haar energie in kwijt kan. Door de gedwongen verandering en door niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar dit op te vatten als een kans heeft ze zelf een positieve invloed op de situatie kunnen uitoefenen. Natuurlijk ging dat niet zonder slag of stoot, maar dat hoeft ook niet. Een mens mag tegenspartelen, tijd nemen om met aan een nieuwe situatie te wennen en opnieuw plaats te bepalen. Dat heb je als mens ook heel hard nodig. Dit is maar een voorbeeld, maar dit geld ook voor andere grote en kleine gebeurtenissen en tegenslagen.

 

PAUZEKNOP

We hebben een nieuwe afstandsbediening voor onze televisie en om de een of andere reden heb ik steeds ruzie met dat ding. Op het moment dat ik de pauzeknop in wil drukken, denkt hij daar heel anders over en gaat dan dingen doen die ik niet wil, want ik wil PAUZE. Dat noemen ze ook wel apparatenstress. Wellicht is het handig dat ik nog eens rustig de handleiding doorlees 😉

In het dagelijkse leven gebeurt dit ook vaak. Neem je je voor om even pauze te nemen, maar staat die collega weer naast je bureau met een dringende vraag. Of denk je net even tijd te hebben voor een lekkere kop koffie, komt je kind binnen rennen met een gezicht op storm en een “oorlogsverklaring” paraat. Of heb je net een lekkere vrije middag gepland, breekt er crisis uit op je werk en kun je fluiten naar die vrije middag.

Sommige mensen drukken juist vaak op de fast forward knop in plaats van pauze en je zou je kunnen afvragen of dat handig is. Natuurlijk, soms moeten of willen we even versnellen. Dat geeft ook wel een lekker kick, een adrenaline-shotje. Helemaal niks mis mee, maar als je constant op die fast forward knop drukt, en in de druk, druk, druk modus zit, dan doet dat iets met je systeem. Eigenlijk ben je het dan langzaam aan het slopen. Je lichaam kan veel hebben, maar ook aan het uithoudingsvermogen van je lijf zit een grens.

pauze1

Pauze is een heel belangrijk en juist pauzes moet je niet uitstellen. Ze zijn namelijk een belangrijk onderdeel van goed energiemanagement. Stel je je pauzes te veel en te lang uit, dan bereik je op een bepaald moment het punt dat je echt door je energie heen bent en dan is het te laat. Je krijgt een kort lontje, je kunt je niet goed meer concentreren, je wordt wat chaotisch etc. etc.

Gun jezelf dus regelmatig even een pauze. Een kort moment om even afstand te nemen van alle drukte en gedoe. Even een moment voor jezelf. Je eigen pauzeknop indrukken dus.