Ineens kon ik niet meer

“Ineens ging het niet meer. Natuurlijk had ik al langer door dat ik op het randje van de afgrond leefde, maar op de een of andere manier redde ik het toch steeds weer om het hoofd boven water ter houden. Ik had best wel veel klachten, maar ik kon het managen. Tot vorige week. Toen ging het niet meer. Ik zat achter mijn bureau en kreeg ineens zoveel pijn, dat ik er bang van werd. Echt bang. Ik kon me bijna niet niet meer bewegen en het was zo overheersend, dat ik het niet meer weg kon duwen zoals ik anders deed”. Dit vertelde Jessica mij tijdens ons eerste gesprek

Doorgaan, altijd maar doorgaan

Eigenlijk is dit het typische verhaal van iemand met een burn-out. Doorgaan, altijd maar doorgaan. Een “mooie” kwaliteit. Ze geven niet snel op. Zijn niet voor een gat te vangen. Daarnaast hebben ze vaak een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zijn ze erg loyaal naar hun werk en hun collega’s. Prachtige eigenschappen, maar ook aan kwaliteiten zit een grens. Dat klinkt misschien gek, maar als je teveel doet met je kwaliteit dan schiet je erin door en dan wordt het je valkuil. Zo ook bij Jessica. Ze had al jarenlang te veel van zichzelf gevraagd. Na een heftige periode in haar familie had ze naast haar werk veel taken op zich genomen, veel geregeld en veel gezorgd. Dat alleen al was een hele klus, maar ze deed het gewoon naast haar werk. Want zo doe je dat toch, vond ze. Daar was het ooit begonnen.

Niet luisteren naar je lichaam is als met vuur spelen

Toen de heftige periode in haar familie voorbij was, had ze niet de tijd genomen om te herstellen, op te laden en even afstand te nemen. Ze was gewoon doorgegaan. Want een van haar waarden was dat mensen wel op je moeten kunnen bouwen en vertrouwen. Niet verzaken dus. Dat ze daarbij aan zichzelf voorbij ging, dat zag ze niet. Dat kwam niet eens in haar op. Dus ging ze gewoon door. Ondertussen kreeg ze wel in de gaten dat ze met vuur aan het spelen was, maar op de een of andere manier kon ze zichzelf toch geen halt toe roepen. Ook dit is een veel voorkomend signaal bij mensen die uiteindelijk een burn-out krijgen. Ze hebben het wel door, maar iets in hen drijft hen voort. Ze kunnen als het ware niet stoppen met doen wat ze doen. Het lijkt soms wel een onzichtbare kracht die hen voortstuwt.

Je lichaam geeft net zolang signalen totdat jij luistert

In dat geval stapelen de signalen zich op. Je lichaam geeft je steeds meer tips dat het niet meer goed gaat. Wanneer je daar niets mee doet, gaat je lichaam steeds meer signalen en steeds heftiger signalen afgeven. Net zo lang totdat je wel moet luisteren. Dan is er geen weg meer terug. Zo was Jessicia bij mij gekomen.

Gelukkig had ze op het moment dat ze zoveel pijn kreeg collega’s in haar omgeving die het niet vertrouwden en haar direct naar de huisarts stuurden voor een controle. Daar bleek het toch echt om stress te gaan. Toen moest ze het wel onder ogen zien, want ze kon ze nog steeds nauwelijks bewegen. Haar lichaam dwong haar letterlijk tot rust.

Dat is overigens altijd goed, om langs de huisarts te gaan als je veel (stress-) klachten hebt. Er kan altijd een andere oorzaak van je klachten zijn en het is belangrijk dat je dat uitsluit. Je gezondheid is te belangrijk om daar mee te spelen. Wanneer andere oorzaken uitgesloten zijn, kunnen wij aan de slag met de oorzaken van je burn-out en gaan werken aan het herstelproces.

 

Eerst tot rust komen herstellen en dan pas vervolgstappen voor herstel

Jessica ging samen met mij aan de slag. Nou eigenlijk ook weer niet, want eerst was het noodzakelijk om tot rust te komen, te herstellen, uit te rusten, weer een beetje energievoorraad op te bouwen. Daarna konden we pas echt aan de slag.

En nu? Nu gaat het weer stukken beter met Jessica. Ze kent haar valkuilen en ook al vindt ze het nog steeds niet gemakkelijk, ze luistert naar de signalen van haar lichaam. Er moet nog veel meer gebeuren, maar dat is niet erg. Stap voor stap komen we er wel.

 

 

 

Eén gedachte op “Ineens kon ik niet meer

  1. Pingback: Blog | – Coaching Society | Met aandacht voor jou!

Reacties zijn gesloten.