Vaak krijg ik de vraag, wat is er nou met mij aan de hand. Heb ik nou een burn-out of ben ik overspannen? Op zich een goede vraag, want er zit een behoorlijk verschil in. Daarom leg ik het uit aan de hand van een voorbeeld

Het leek alsof de balans was verstoord

Saskia kwam bij mij met klachten zoals een kort lontje, slecht kunnen slapen, veel hoofdpijn en nergens meer zin in hebben. Ze sleepte zich door de dag, deed alles waarvan ze dacht dat het van haar verwacht werd en stortte ’s avonds in op de bank. Ze vervulde veel rollen, maar er was wel sprake van een goede balans. Ze deed voldoende om van inspanning naar ontspanning te gaan. Nu leek het net alsof dat niet meer werkte. Dat klopte, want Saskia had een pittige periode achter de rug.

Er waren veel ballen in de lucht te houden

Haar moeder was geveld door een longontsteking en die wilde maar niet goed herstellen. Het herstelproces ging met pieken en dalen. Haar vader was niet meer zo goed ter been en kon niet alleen voor haar moeder zorgen. Dus sprong Saskia in, samen met haar broer, maar die woonde iets verder weg, waardoor er veel op haar schouders neer kwam. Niet erg, ze deed het met liefde voor haar ouders, maar het kwam er wel even bij. Daarnaast waren er de zorgen, komt het wel goed. En niet alleen dat, ook al het gedoe rondom het regelen, bezoekjes aan de huisarts, kortsluiten met de thuiszorg, ineens een spoed ziekenhuisopname, moeder die in een delier terecht kwam, moeder die weer naar huis mocht, vader die door alles ook achteruit ging. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Er waren veel ballen in de lucht te houden, naast alle zorgen en praktische zaken die er gedaan moesten worden.

Ze vond dat ze gewoon door moest gaan

Moeder was inmiddels zo goed als hersteld. Ze had wel een jasje uitgedaan, maar de vooruitzichten waren goed. Vader had zijn balans ook weer gevonden en zo konden vader en moeder weer rustig aan voor zichzelf gaan zorgen. Saskia had in een periode van 2,5 maand veel van zichzelf gevergd en nu was de koek even op. Ze kon niet meer. Toch vond ze dat ze gewoon door moest, haar werk niet kon verzuimen, aandacht aan man en kinderen moest geven, ook nog een goede vriendin moest zijn en ga zo maar door.

Na afloop voel je pas hoeveel het van je gevraagd heeft

Niet doen dus. Na zo’n intensieve periode ben je dus overspannen. Overspannenheid ontstaat als je een korte periode (zwaar) overbelast bent. Je zoekt heel erg je grenzen van je kunnen op, van dat wat je aankunt. Daarna, als je in rustiger vaarwater komt, dan voel je pas hoeveel het van je heeft gevraagd en dat voelt als “instorten” en “ ik kan niet meer”. Daar zat Saskia dus in.

Ons lichaam kan kortdurende stress goed hanteren

De oplossing is om te beginnen een paar weken vrij te nemen of je ziek te melden. Alle overbodige ruis even aan de kant te schuiven en eerst goed uitrusten. Daarna ga je vooral energie-gevende dingen doen, die goed zijn voor jou. Over het algemeen kun je al heel snel je werk weer oppakken, maar wel een tandje lager. Even in een andere versnelling. Als je dit een paar weken doet, dan ben je heel snel weer de oude en op de been. Dan voel je snel weer je energie terug komen. Ons lichaam kan namelijk heel veel aan. Zeker voor de korte termijn zijn we daarop ingesteld . Ons lichaam kan kortdurende stress goed hanteren. Chronische stress zorgt uiteindelijk voor een burn-out.

Door tijdig in te grijpen was de overspannenheid snel verleden tijd

Saskia had een overschot aan verlofuren staan. Ze regelde met haar werkgever dat ze 2 weken vrij nam en daarna 2 weken voor halve dagen ging werken. Ze schoof even alle overbodige taken aan de kant. Dat voelde egoïstisch, maar dat was het juist niet. Na 4 weken voelde ze zich herboren. Ze sliep weer goed, had geen hoofdpijn meer en ook het korte lontje was verdwenen. De overspannenheid was verleden tijd en door tijdig in te grijpen kon ze een burn-out voorkomen.