“Ik ben de hele dag tegen de stroom in aan het zwemmen. Doodmoe ben ik ervan. Ik doe mijn best om mijn hoofd boven water te houden en op sommige stukjes gaat dat nog net, maar als er dan weer een kolkend stuk komt, moet ik alles wat ik in me heb inzetten om niet kopje onder te gaan”.

Soms voel ik het gebeuren en besef ik pas nadien hoe hard ik heb moeten zwemmen om niet te verzuipen. En soms ga ik dus wel kopje onder en kom ik uiteindelijk proestend boven water als een verzopen kat en moet ik eerst een tijdje op het droge liggen om bij te komen.”

Dat was de inleiding van mijn client, die voor een intake kwam. Zelf houd ik enorm van taal en beeldspraak. Deze beeldspraak gaf zou duidelijk aan hoe het leven voor deze vrouw eruit zag.

Doodvermoeiend is het, uitputtend en op de lange duur niet vol te houden. Nu ging ze nog zo nu en dan kopje onder, maar er komt natuurlijk een moment dat ze bijna niet meer boven komt. Daarom zat je bij mij, want dat had ze zelf ook wel door. Zo kon het niet langer.

Er ging wat “onderzoek” aan vooraf voordat we het lek boven water hadden. Ze was zichzelf totaal gaan wegcijferen, was helemaal vergeten wie ze zelf was, wat belangrijk voor haar was en hoe haar eigen ritme er uit zag.

Ze wilde iemand zijn die niet zeurde, die flexibel was. Ze wilde anderen niet tot last zijn, en ze wilde begrip hebben voor iedereen die dat nodig had. Ze had haar radar altijd aanstaan, zodat ze pijlsnel door had wat een ander wilde en daar handelde ze dan naar. Je begrijpt het al, dat is doodvermoeiend. Dat was haar trouwens ook aan te zien. Ze was zo vermoeid door het tegen de stroom in zwemmen dat ze weinig levenslust meer uitstraalde.

Gebeurtenissen uit haar verleden hadden haar zo gevormd. Het was dus een vorm van overleven geweest om al die energieslurpende eigenschappen in te zetten. 

Nu was de tijd rijp om op zoek te gaan naar haar eigen stroom. Tijd om haar eigen ritme te ontdekken. Ook al klinkt dat prachtig, het is niet altijd gemakkelijk als je jarenlang iets anders hebt gedaan. Bovendien in deze wereld, vol met prikkels en geraas van iedereen en alles, is het een opgaaf om je eigen stem te horen en te kunnen luisteren naar wat je eigen stem je te vertellen heeft.

Zo ook voor deze client. Het ging met vallen en opstaan. En dat is volstrekt normaal. Nieuw gedrag vraagt tijd en aandacht om aan te leren.

Wil jij ook meer je eigen stem horen, je eigen stroom en je eigen ritme volgen? 

Neem dan om te beginnen elke dag tijd voor jezelf. Begin gewoon met 10 minuten. 10 minuten echt jouw tijd, jouw moment. Ga in die tijd iets doen wat jij wilt. Volg je innerlijke impuls, doe iets waar je blij van wordt, energie van krijgt. Zo begin je langzaam het fluisteren van je hart te horen. Houd voor jezelf  in een klein boekje je ervaringen en ontdekkingen over jezelf bij. Na een week neem je 15 minuten per dag en zo door. Op een gegeven moment wordt het steeds gemakkelijk om tussen al het gekrakeel van iedereen en alles door te weten en te voelen wat jouw eigen stroom en verlangen is. 

Zo kun je langzaamaan navigeren naar jouw eigen pad en kun je vrij zwemmen, met de stroom van het leven mee.