“Ik wil weten waar ik de uit-knop kan vinden. Het is zo druk in mijn hoofd” zei ze tegen me met rode wangen. Het was een intake en deze dame wist heel goed wat ze wilde. Haar verhaal was doordrenkt met moetens, verwachtingen over anderen, controle houden, voldoen aan de eisen van anderen, pleasen, altijd alert zijn. Ik noem dit mensen die altijd de radar aan hebben staan. 

Hoe lekker zou het zijn als je een uit-knop had voor je hoofd

Voor deze mensen zou het heerlijk zijn als er een uit-knop was. Dat je kon bepalen wanneer je die radar uit zou kunnen zetten. Helaas, die knop is er niet en dat vertelde ik haar ook. 

Hoe komt het toch dat je zo druk bent in je hoofd, dat je de druk ook letterlijk in je lijf voelt. Wat gebeurt er dat je je zo druk maakt en dat je jezelf niet “uit” kunt zetten?

Hûh !!! Hoezo heb je invloed op je eigen gedachten ?

Toen ik die vraag stelde keek ze me verbijsterd aan? Hoezo? Had ze daar dan invloed op, op datgene wat er in haar hoofd gebeurde? Kon ik haar geen trucje leren om te ontspannen en zich daarna relaxt te voelen? Tjee, dat was wel even een teleurstelling. Met felle ogen keek ze me aan.

Een druk hoofd managen kost bergen energie

Nee geen trucje, wel kunnen we aan de slag met je eigen gedachten, overtuigingen, en ideaalbeelden. Aan haar reactie merkte ik dat ze eventjes schrok. Want hoe konden haar gedachten nou invloed hebben op haar drukke hoofd? Dat kwam toch echt van alles wat buiten haar gebeurde en wat mensen deden en hoe ze haar behandelden. Daar zat toch het probleem? Zij moest dat allemaal “managen” en daarom was het zo druk in haar hoofd. Bovendien was ze al zo moe van al dat managen en regelen.

Ze besloot dat ze er over na wilde denken of ze door mij gecoacht wilde worden. Ze had het idee dat ik haar niet helemaal begreep en dat ik niet snapte wat nou werkelijk het probleem was. Ik vond het prima dat ze daar de tijd voor nam. Heel belangrijk zelfs, want wanneer ze het gevoel heeft dat ik haar niet begrijp, dan wordt het niks met de coaching en ligt het gevaar op de loer dat ik druk ga voelen, en dat is nou net niet de bedoeling.

Mijn opmerkingen waren toch blijven plakken in haar drukke hoofd

Twee maanden later belde ze of ze een afspraak kon maken, want mijn opmerkingen hadden toch een plekje gekregen in haar drukke hoofd. Ze waren blijven kleven en ze moest er steeds aan denken. Ze werd er ook nieuwsgierig van. Want hoe zou het zijn als ze zelf invloed had op dat drukke hoofd en dus wel een uit-knop zou kunnen vinden, ook al zou die knop er anders uitzien dan dat ze zelf vooraf had bedacht.

We gingen samen aan de slag en het werd een pittig traject. Een traject waarin ze met andere ogen naar zichzelf en de wereld om haar heen ging kijken. Ze ontdekte dat haar manier van denken een manier was, maar dat er nog heel veel andere mogelijkheden waren. Ze ontdekte dat ze niet de waarheid in pacht had, maar dat er naast haar waarheid nog veel andere waarheden waren. Nuances, verschillende perspectieven, andere denkpatronen, noem maar op. Er ging een wereld voor haar open en dat vond ze uiteindelijk heel erg leuk.

Het lastigste was nog om de controle los te laten

Het lastigste was nog het hoofdstuk controle. Want dat was nog heel dwingend. Dat was  een taai stuk. Door zo graag de controle op alles en iedereen te willen houden bleef het druk in haar hoofd. Toen ze doorkreeg dat daar de sleutel lag om rust in haar hoofd te krijgen en daarmee ook een stuk vrijheid, was het grootste obstakel genomen.

Het herstel ging met vallen en opstaan

Uiteindelijk lukte het haar met vallen en opstaan om van een druk hoofd naar een relict hoofd te gaan. Zo nu en dan stond haar hoofd nog op barsten, maar dan wist ze wat ze te doen had en kon ze met haar eigen gedachten aan de slag om haar hoofd weer rustig te krijgen.

Hoe is het met jouw hoofd? Staat dat ook regelmatig op barsten omdat het er zo druk is? Of weet jij jezelf inmiddels ook te temmen?