Hoe kleurrijk is jouw leven?

Ben je dol op kleur of heb je er niets mee? Denk je er gewoon niet over na, zoals ik jaren geleden. Ik koos altijd voor blauw. Dat was mijn lievelingskleur. Het was misschien ook wel gemakkelijk en zeker een “veilige” kleur. Mijn buurvrouw van destijds moest altijd aan mij denken als ze iets blauws zag, zelfs op vakantie. Zo van “oh dat is echt iets voor Joanke”. Want ik had werkelijk overal blauw. Zelfs donker-blauwe kozijn in huis (mooi hoor).

Bij toeval kwam ik in contact met de kracht van kleur. Door een test met een op kleur gebaseerde methodiek waarbij je je kwaliteiten, valkuilen en nog veel meer in kaart brengt. Er ging een wereld voor me open toen ik met die test mijn Persoonlijke Kracht uitgelicht zag. Toen pas ging ik me realiseren wat de kracht en de werking van kleur is. Ik werd gegrepen door de wijsheid van kleur, waar ik me tot die tijd nauwelijks bewust van was. Of ik het nou wilde of niet, de psychologie van kleur had me gegrepen.

Dat je kleur kunt gebruiken om iets te bereiken, dat kleur je heel veel informatie geeft over je gevoel of emotie bij een bepaalde situatie of een bepaald persoon, of dat je kleur kunt gebruiken om een bepaalde indruk mee te maken. De psychologie achter kleur is zo veel omvattend en zo treffend.

Sindsdien ben ik langzamer hand het blauw in mijn leven gaan mengen met andere kleuren. Ik merkte het effect daarvan. Bijna niet voor te stellen. Het was een soort van magisch, dat je zelf het palet van je eigen leven kunt beïnvloeden met kleur. Natuurlijk zijn daar ook andere stappen en zaken voor nodig, maar dat kleur daar een waardevolle en helpende toevoeging bij kan zijn is fascinerend.

Want hoe je het ook wendt of keert, kleur is een essentieel onderdeel van onze beleving en ervaringen.  Stel jezelf eens de volgende vragen.

  • Met welke kleur label jij je stress? 
  • Welke kleur geef je aan en vrije dag? 
  • Welke kleur komt er bij je boven als je denkt aan je vakantie?
  • Misschien plopt er zelfs wel een kleur bij je op wanneer je aan je baas of een vervelende collega denkt. 

Al die kleuren geven informatie, vertellen een verhaal. 

Vooral het verhaal over jou. 

Dat is boeiend, interessant, kleurrijk en vooral helpend en helend om stappen te gaan zetten in je eigen ontwikkeling.

Ook in mijn coachtrajecten heeft kleur inmiddels een mooie rol gekregen, naast alle andere methodieken die ik gebruik. Want die gooi ik natuurlijk niet overboord, dat zou zonde zijn. Juist de verscheidenheid maakt het nog leuker en interessanter om stappen te zetten naar dat het doel waar jij naar toe wil. 

Let de komende dagen eens wat meer op de kleuren in je omgeving en onderzoek het effect ervan. Leuk experiment.

Tegen de stroom in

“Ik ben de hele dag tegen de stroom in aan het zwemmen. Doodmoe ben ik ervan. Ik doe mijn best om mijn hoofd boven water te houden en op sommige stukjes gaat dat nog net, maar als er dan weer een kolkend stuk komt, moet ik alles wat ik in me heb inzetten om niet kopje onder te gaan”.

Soms voel ik het gebeuren en besef ik pas nadien hoe hard ik heb moeten zwemmen om niet te verzuipen. En soms ga ik dus wel kopje onder en kom ik uiteindelijk proestend boven water als een verzopen kat en moet ik eerst een tijdje op het droge liggen om bij te komen.”

Dat was de inleiding van mijn client, die voor een intake kwam. Zelf houd ik enorm van taal en beeldspraak. Deze beeldspraak gaf zou duidelijk aan hoe het leven voor deze vrouw eruit zag.

Doodvermoeiend is het, uitputtend en op de lange duur niet vol te houden. Nu ging ze nog zo nu en dan kopje onder, maar er komt natuurlijk een moment dat ze bijna niet meer boven komt. Daarom zat je bij mij, want dat had ze zelf ook wel door. Zo kon het niet langer.

Er ging wat “onderzoek” aan vooraf voordat we het lek boven water hadden. Ze was zichzelf totaal gaan wegcijferen, was helemaal vergeten wie ze zelf was, wat belangrijk voor haar was en hoe haar eigen ritme er uit zag.

Ze wilde iemand zijn die niet zeurde, die flexibel was. Ze wilde anderen niet tot last zijn, en ze wilde begrip hebben voor iedereen die dat nodig had. Ze had haar radar altijd aanstaan, zodat ze pijlsnel door had wat een ander wilde en daar handelde ze dan naar. Je begrijpt het al, dat is doodvermoeiend. Dat was haar trouwens ook aan te zien. Ze was zo vermoeid door het tegen de stroom in zwemmen dat ze weinig levenslust meer uitstraalde.

Gebeurtenissen uit haar verleden hadden haar zo gevormd. Het was dus een vorm van overleven geweest om al die energieslurpende eigenschappen in te zetten. 

tegen de stroom in

Nu was de tijd rijp om op zoek te gaan naar haar eigen stroom. Tijd om haar eigen ritme te ontdekken. Ook al klinkt dat prachtig, het is niet altijd gemakkelijk als je jarenlang iets anders hebt gedaan. Bovendien in deze wereld, vol met prikkels en geraas van iedereen en alles, is het een opgaaf om je eigen stem te horen en te kunnen luisteren naar wat je eigen stem je te vertellen heeft.

Zo ook voor deze client. Het ging met vallen en opstaan. En dat is volstrekt normaal. Nieuw gedrag vraagt tijd en aandacht om aan te leren.

Wil jij ook meer je eigen stem horen, je eigen stroom en je eigen ritme volgen? 

Neem dan om te beginnen elke dag tijd voor jezelf. Begin gewoon met 10 minuten. 10 minuten echt jouw tijd, jouw moment. Ga in die tijd iets doen wat jij wilt. Volg je innerlijke impuls, doe iets waar je blij van wordt, energie van krijgt. Zo begin je langzaam het fluisteren van je hart te horen. Houd voor jezelf  in een klein boekje je ervaringen en ontdekkingen over jezelf bij. Na een week neem je 15 minuten per dag en zo door. Op een gegeven moment wordt het steeds gemakkelijk om tussen al het gekrakeel van iedereen en alles door te weten en te voelen wat jouw eigen stroom en verlangen is. 

Zo kun je langzaamaan navigeren naar jouw eigen pad en kun je vrij zwemmen, met de stroom van het leven mee.

Hoeveel tijd geef jij jezelf ?

Je hebt een drukke dag voor de boeg, dus je wilt je tijd efficiënt besteden. Bij het ontbijt check je al even je mail, wel zo handig.

Je mail checken is je ontbijt !

O, je ontbijt niet, je mail checken is je ontbijt !!! Oeps. Foute boel. Je kunt wel denken, nou het is toch reuze handig om voordat ik in de auto stap te weten  wat er allemaal speelt. Want ja, dan kun je tijdens je rit naar het werk ook nog even wat telefoontjes plegen. Is dat maar klaar voordat je op kantoor komt. Klinkt reuze handig en super efficiënt, maar is dat het wel?

Nee, dat is het niet. Je bent namelijk niet een robot, geen machine. Een mens heeft tijd nodig. Tijd om wakker te worden, rustig te ontbijten, even te contact te maken met je omgeving, je gezinsleden, huisgenoten of anders met je hond of kat. 

Een mens heeft tijd nodig

Tijd nodig om te processen, tijd om met dingen te beginnen, te overdenken hoe je iets aan gaat pakken, tijd nodig om even naar een collega te luisteren, tijd om een lunchwandeling te maken.

Tijd om alle indrukken die je op een dag doet te verwerken. Tijd om te lummelen. En misschien nog wel het belangrijkste, tijd om jezelf af te vragen of dit wel het leven is wat je wilt als het op deze manier gaat.

Die tijd, die vergeten we heel gemakkelijk. We rennen maar daar op een dag.

Hoe voelt voor jou dat knellende harnas ?

Klaar voor de start, het startschot klinkt en gaan met die banaan, totdat je ’s avonds uitgeput je bed in rolt en de volgende dag weer als een malle door de dag holt. Zo ziet voor veel mensen hun dagelijkse patroon eruit en op vrijdag is er de vrimibo om even af te schakelen en dan weer door in de weekend-drukte. Het is bijna een harnas waar weinig tot geen tijd is om even bij te komen van alle indrukken.

Natuurlijk voel je ergens wel dat het niet zo lekker is, al dat gevlieg en gehaast.

Het knelt en je wordt er over het algemeen ook niet leuker door, maar ja, je hebt toch geen keus, denk je. Dus hol je weer verder, sla je niet alleen je ontbijt over, maar ook je lunch. De gevulde koek waar die collega op trakteerde, volstaat wel met een extra kop zwarte koffie. Je staat in de turbo stand en in die stand is er weinig ruimte om te schakelen.

Tijd om stil te staan

Hoe zou het zijn als je jezelf eens wat meer tijd zou gunnen. Als je meer de tijd zou nemen om eens achter over te leunen en van afstand naar jezelf en je manier van leven te kijken. Wat zie je dan? Zie je iets waar je blij van wordt en waar je meer van wilt? Of zie je jezelf draven, vliegen, aan jezelf voorbij rennen en wordt je daar helemaal niet blij van ?

Dan is het nu de hoogste tijd om even stil te staan, tijd te nemen en jezelf ook echt die tijd te gunnen en dan een plan te maken om het anders te doen. Keuzes te maken, prioriteiten te stellen en veranderingen aan te brengen. 

Nee, ik ga niet zeggen dat het gemakkelijk is, maar wel dat het de moeite waard is.

Een hoofd dat overuren draait

“Ik wil weten waar ik de uit-knop kan vinden. Het is zo druk in mijn hoofd” zei ze tegen me met rode wangen. Het was een intake en deze dame wist heel goed wat ze wilde. Haar verhaal was doordrenkt met moetens, verwachtingen over anderen, controle houden, voldoen aan de eisen van anderen, pleasen, altijd alert zijn. Ik noem dit mensen die altijd de radar aan hebben staan. 

Hoe lekker zou het zijn als je een uit-knop had voor je hoofd

Voor deze mensen zou het heerlijk zijn als er een uit-knop was. Dat je kon bepalen wanneer je die radar uit zou kunnen zetten. Helaas, die knop is er niet en dat vertelde ik haar ook. 

Hoe komt het toch dat je zo druk bent in je hoofd, dat je de druk ook letterlijk in je lijf voelt. Wat gebeurt er dat je je zo druk maakt en dat je jezelf niet “uit” kunt zetten?

Hûh !!! Hoezo heb je invloed op je eigen gedachten ?

Toen ik die vraag stelde keek ze me verbijsterd aan? Hoezo? Had ze daar dan invloed op, op datgene wat er in haar hoofd gebeurde? Kon ik haar geen trucje leren om te ontspannen en zich daarna relaxt te voelen? Tjee, dat was wel even een teleurstelling. Met felle ogen keek ze me aan.

Een druk hoofd managen kost bergen energie

Nee geen trucje, wel kunnen we aan de slag met je eigen gedachten, overtuigingen, en ideaalbeelden. Aan haar reactie merkte ik dat ze eventjes schrok. Want hoe konden haar gedachten nou invloed hebben op haar drukke hoofd? Dat kwam toch echt van alles wat buiten haar gebeurde en wat mensen deden en hoe ze haar behandelden. Daar zat toch het probleem? Zij moest dat allemaal “managen” en daarom was het zo druk in haar hoofd. Bovendien was ze al zo moe van al dat managen en regelen.

Ze besloot dat ze er over na wilde denken of ze door mij gecoacht wilde worden. Ze had het idee dat ik haar niet helemaal begreep en dat ik niet snapte wat nou werkelijk het probleem was. Ik vond het prima dat ze daar de tijd voor nam. Heel belangrijk zelfs, want wanneer ze het gevoel heeft dat ik haar niet begrijp, dan wordt het niks met de coaching en ligt het gevaar op de loer dat ik druk ga voelen, en dat is nou net niet de bedoeling.

Mijn opmerkingen waren toch blijven plakken in haar drukke hoofd

Twee maanden later belde ze of ze een afspraak kon maken, want mijn opmerkingen hadden toch een plekje gekregen in haar drukke hoofd. Ze waren blijven kleven en ze moest er steeds aan denken. Ze werd er ook nieuwsgierig van. Want hoe zou het zijn als ze zelf invloed had op dat drukke hoofd en dus wel een uit-knop zou kunnen vinden, ook al zou die knop er anders uitzien dan dat ze zelf vooraf had bedacht.

We gingen samen aan de slag en het werd een pittig traject. Een traject waarin ze met andere ogen naar zichzelf en de wereld om haar heen ging kijken. Ze ontdekte dat haar manier van denken een manier was, maar dat er nog heel veel andere mogelijkheden waren. Ze ontdekte dat ze niet de waarheid in pacht had, maar dat er naast haar waarheid nog veel andere waarheden waren. Nuances, verschillende perspectieven, andere denkpatronen, noem maar op. Er ging een wereld voor haar open en dat vond ze uiteindelijk heel erg leuk.

Het lastigste was nog om de controle los te laten

Het lastigste was nog het hoofdstuk controle. Want dat was nog heel dwingend. Dat was  een taai stuk. Door zo graag de controle op alles en iedereen te willen houden bleef het druk in haar hoofd. Toen ze doorkreeg dat daar de sleutel lag om rust in haar hoofd te krijgen en daarmee ook een stuk vrijheid, was het grootste obstakel genomen.

Het herstel ging met vallen en opstaan

Uiteindelijk lukte het haar met vallen en opstaan om van een druk hoofd naar een relict hoofd te gaan. Zo nu en dan stond haar hoofd nog op barsten, maar dan wist ze wat ze te doen had en kon ze met haar eigen gedachten aan de slag om haar hoofd weer rustig te krijgen.

Hoe is het met jouw hoofd? Staat dat ook regelmatig op barsten omdat het er zo druk is? Of weet jij jezelf inmiddels ook te temmen?

Als het vuur gedoofd is

De eerste keer dat hij bij me kwam, zat daar een uitgebluste man. In zijn ogen zag ik dat hij gebroken was. Ik kende hem al wat langer, vanuit een andere setting en ik had altijd het vuur en het enthousiasme in zijn ogen zien branden. Het plezier dat hij had in de dingen die hij deed. Het vak wat hij uitoefende was zijn grote liefde. Daar genoot hij van en kon hij al zijn energie in kwijt. Ook al was het werk, het was ook een energiegever van je welste. Hij genoot er zo van.

HOUDEN EN KEREN OM HET HOOFD BOVEN WATER TE HOUDEN

Het leven heeft voor ons allemaal verrassingen in petto. Ook voor hem. Nou, in dit geval voor ons allemaal. Corona kwam langs en had veel impact, ook op zijn bedrijf. Hij had houden en keren om het hoofd boven water te houden. Gelukkig was hij creatief, niet voor een gat te vangen en vond hij zo zijn weg weer. Maar wat kostte het een moeite, wat was het spannend. “Ga ik het redden of niet”.? Het lukte, maar de tol was hoog. Met zijn tomeloze energie ging hij weer door, zeker nadat we corona achter ons konden laten.

EN WEER DOORRRRR ……………… SCOREN EN KNALLEN

Knallen, dat moest er nu gebeuren. Hij moest en wilde de schade van de afgelopen jaren inhalen en wegwerken. Hij wilde verder bouwen aan zijn toekomst. Door, scoren, knallen en doen wat hij het liefste deed. Zijn vak uitoefenen.

HET LUKTE NIET MEER

Gek genoeg lukte dat ineens niet meer. De dagen voelden langer en zwaarder. Hij was niet meer zo creatief met oplossingen als dingen tegen zaten. Hij had gedoe met personeel, want dat was bijna niet meer te krijgen. Zijn klanten waren trouw en loyaal, maar er was ook een categorie klant die steeds meer ging eisen en dat vond hij lastig. Vroeger had hij voldoende souplesse om daarmee om te gaan. Nu lukte dat niet meer.

ACHTERSTALLIG ONDERHOUD IN JE LIJF

Hij was moe, maar gaf er niet aan toe. Nou vooruit dan, een lang weekend weg. Toen dat niet voldoende bleek, een weekje weg en weer door. Zichzelf vertellende dat het binnenkort wel beter zou gaan met zijn energie.

Dat ging het niet. Er kwam een soort van achterstallig onderhoud in zijn lijf. Het piepte en kraakte. Het vuur raakte uit zijn ogen en het plezier en de spirit verdwenen.

Zo kwam hij bij mij. Want dat het zo niet langer ging, dat begreep hij inmiddels heel goed. Het had hem heel veel moeite gekost toe te geven aan zichzelf dat er iets moest gebeuren en een afspraak te maken met mij. 

STAPSGEWIJS WERKEN AAN HERSTEL

Stapsgewijs hebben we gewerkt aan zijn herstel. Eerst was het nodig dat hij zijn energie weer op orde kreeg. Dat hij kon bijtanken en op die manier zijn veerkracht kon vergroten.

Gaandeweg zag ik hem weer opleven, plezier krijgen, voorzichtig genieten van zijn mooie vak. Kleine stapjes maken in zijn herstel en terugkeer in het werk. Hij was zo bang dat dit hem nog een keer ging gebeuren.

ONDERZOEK JE VALKUILEN

Toen hij weer “in het groen” zat qua energie, zijn we gaan onderzoeken waar zijn valkuilen lagen, zodat hij die in de toekomst kon herkennen. Als hij ze kon herkennen, dan kon hij ook voorkomen dat hij daar weer in zou trappen.

Het was voor hem een openbaring dat je aan je eigen kwaliteiten ten onder kunt gaan, om het maar een beetje cru te zeggen. Zo had het voor hem gevoeld.

DE NEGATIEVE KANTEN VAN JE KWALITEITEN

Kwaliteiten kunnen ons heel veel brengen, maar als je daarin doorslaat, als je daar te veel van doet, dan keren ze zich uiteindelijk tegen je. Dan krijg je te maken met alle negatieve kanten die een kwaliteit ook heeft. Ben je bijvoorbeeld heel flexibel, dan is dat prachtige kwaliteit. Een te veel aan flexibiliteit maakt dat je met alle winden mee waait, dat je geen keuzes meer maakt, dat mensen niet meer op je kunnen rekenen. Dat kan resulteren in een soort van chaos. Er is geen focus meer. Je raakt de weg kwijt om het zo maar te zeggen. Zo heeft iedere kwaliteit een keerzijde.

Door het op een rijtje zetten van zijn kwaliteiten en de valkuilen die erbij horen, kreeg hij zicht op waar het fout was gegaan. Nu kon hij zelf weer de regie pakken. De uitdaging was om nu alert te blijven. Daar heb ik alle vertrouwen in, dat hij dat doet. De ervaring van een burn-out was zo intens, dat wil hij niet nog een keer.

De man die nu, aan het einde van het traject, tegenover me zat straalde weer en had het plezier in zijn werk terug. Hij had zijn leven weer terug en een belangrijke les geleerd.

Gevoelens ? Doe er wat mee.

Hoeveel aandacht besteed jij aan jezelf en je eigen gevoel en emoties?

Veel, weinig of eigenlijk helemaal niet?

Vaak zien we dat mensen heel gemakkelijk hun gevoel wegstoppen, vooral de negatieve gevoelens. Die zijn niet prettig en geven een gevoel van ongemak. Liever voelen we geen ongemak, dus dan maar wegstoppen.

Zo van: “ niet zeuren, we moeten door en er is niets aan te doen”,  of een variatie hierop. We willen niet zeuren, niet miepen, flink zijn en weer door alsof er niets aan de hand is.

Natuurlijk is het soms handig om een gevoel (even) te negeren en weg te stoppen. In het sociale verkeer is het niet altijd wenselijk om open en bloot je gevoelens te tonen. Dus als je heel erg boos bent kan het handig zijn om je boze impulsen even de kop in te drukken en te wachten op een moment dat je ze kunt uiten zonder ongelukken te maken. Of ze pas te uiten als de ergste boosheid is gezakt.

Toch drukken we gevoel en emotie vaker weg dan nodig is, wat over het algemeen niet verstandig is. Negeren is niet de oplossing, want links om of rechts om, je komt ze ooit weer tegen. Je gevoelens hebben je namelijk iets te vertellen. Ze zijn een boodschapper.

Dat komt omdat er dan ergens een stemmetje is dat zegt “er wordt nooit naar mij geluisterd” of “ wat ik voel is niet belangrijk”. 

Dat komt dan niet door die ander, maar eigenlijk door jezelf, omdat je zelf geen aandacht geeft aan je gevoel. Je luistert dus niet naar jezelf of je doet jezelf of je gevoel af als onbelangrijk. Je doet jezelf hiermee te kort.

Stop je je gevoel nog langer weg, dan krijg je daar uiteindelijk ook lichamelijk klachten van. Je krijgt bijvoorbeeld last van je nek-en schouders, maagpijn, misselijk, huiduitslag, rugklachten, hoofdpijn, etc..

Aandacht geven aan jezelf en je gevoel is dus essentieel om goed in je vel te zitten. Om de balans in je leven in de gaten te houden. Het evenwicht te bewaren. Het is niet egoïstisch, maar juist heel belangrijk in de strijd tegen stress. Je gevoel wil je iets vertellen en het is verstandig om daar wel gehoor aan te geven en te kijken wat je met dat gevoel kunt doen. Dat betekent dat je soms even door een ongemakkelijk moment moet, maar het goede nieuws is, dat juist het uiten van emoties je heel veel gaat opleveren. Waardoor je je veel beter gaat voelen en uiteindelijk ook minder stress ervaart.

Waar zit jij met je energie-niveau ?

Hoe is het met jouw energie-niveau? Zit je in ruim in het groen of zit je dichtbij oranje? De batterij is een mooie metafoor om naar je energie-nivo te kijken. Waar zit je op dit moment en wat kun je zelf doen als je niet goed in je energie zit?

Lichtgroen

Wanneer je in het lichtgroene stuk zit, dan zit je volop in je energie. De dingen gaan je gemakkelijk, bijna moeiteloos af en je zou zelfs kunnen zeggen dat je in een soort van flow zit. Heerlijk, niets meer aan doen, zou je kunnen zeggen.

Donkergroen

Zit je in het donkergroene gedeelte, dan gaat het ook prima met je. Dit is meer je balans-energie.  Er is een goed evenwicht tussen inspanning en ontspanning. De dingen kosten je soms energie, maar er is voldoende veerkracht om weer te herstellen en de dingen te doen die je wilt of moet.

Oranje

Maar o jee, wat als je voor je gevoel in het oranje stuk zit? Dan is er echt werk aan de winkel, want je zit al in de gevarenzone. Alles kost je energie, dingen voelen zwaar en gaan voor je gevoel moeizaam. Je moet je er steeds toe zetten om dingen te doen en vaak denk je “laat me toch met rust”.  Zo nu en dan is er even het gevoel dat het wel weer gaat, maar dat is een wankel evenwicht. In zone oranje ben je met vuur aan het spelen, je zit al in de alarmfase en is het verstandig om ondersteuning te zoeken, zodat je samen met iemand kan kijken hoe je weer in het groene stuk komt. Juist nu, voordat je in de rode zone belandt.

ROOD

Zit je in de rode zone, dan ben je waarschijnlijk burn-out, in de rouw of er speelt iets anders wat veel impact op je leven heeft. Je zit er helemaal doorheen. Er komt je niets meer uit handen. Sommige mensen kunnen in deze fase alleen maar huilen, of doelloos voor zich uit staren. Opstaan is al een dagtaak op zich. Een normaal dagritme gaat moeizaam. Dit is echt de alarmfase. Er moet iets gebeuren, want je hebt te lang roofbouw gepleegd op jezelf en nu wordt nu gedwongen om de bakens te verzetten. Dit kun je niet alleen en hierbij heb je ondersteuning nodig om te zorgen dat je de goede dingen doet om weer in je energie te komen en te herstellen.

In welke fase zit jij? Heb je hulp nodig? Erken dat en ga niet alleen zitten klooien.

Hulp vragen is geen zwakte, maar is goed zorgen voor jezelf.

Post Corona Stress

“Mijn gezin klaagt dat ik zo afwezig en teruggetrokken ben. Ze vinden dat ik niet meer mezelf ben. Toen ze dat tegen me zeiden deed dat wel zeer en schoot ik ook direct in de verdediging, want ik doe zo mijn best om wel aandacht voor ze te hebben. Later, toen ik er nog eens rustig over nadacht moest ik voor mezelf bekennen dat ze gelijk hebben. Ik ben er wel, maar eigenlijk niet. Het kost me houden en keren om mezelf op de been te houden. Dat kost bergen energie.

Lees verder →

Ben jij jezelf ook wel eens totaal kwijt geraakt?

Met verschikte ogen zat ze tegenover me. Ze was radeloos en wist het allemaal niet meer. Ze zag er vermoeid uit, ook al had ze haar best gedaan om het te camoufleren met make-up. Ze had bij mij de pech dat ik daar doorheen keek, dus ik trapte er niet in. “Ik weet het niet meer” zei Lonneke tegen me. “Ik heb jarenlang zo mijn best gedaan, alle ballen in de lucht gehouden en het ging me goed af.” “Ineens, lukt het me niet meer.”

Lees verder →

Hoe kom jij bij jouw Essentie in tijden van coronastress ?

Het ging de laatste weken vaak over het woord “essentie” en “essentieel”. In het licht van de 2e lockdown was dat ineens een belangrijke vraag. Gek eigenlijk dat het toen pas een vraag werd. Eigenlijk zou deze vraag de leidraad in je leven moeten zijn. Ik heb natuurlijk niet voor niets ooit mijn praktijk “De Essentie” genoemd. Wat dat is waar het om gaat in het leven. Wanneer je dat kwijt bent, dan is het goed om op zoek te gaan naar jouw essentie.

Lees verder →