Daar zat hij dan tegenover me. Hij had gebeld voor een afspraak en hij vroeg zich tijdens ons telefoongesprek al af of het eigenlijk wel een goed idee was om een afspraak te maken. Maar ja, iedereen in zijn omgeving zei dat het zinvol was, dus daar zat hij dan. We hadden afgesproken dat we tijdens dit eerste gesprek samen zouden onderzoeken of het echt zinvol was om een traject te beginnen.

Had hij signalen gemist ?

Hij vertelde dat hij dacht dat hij zichzelf goed kende. Dat hij goed luisterde naar de signalen van zijn lichaam. Het was een echte sportman en zich dus bewust van zijn lijf, weten hoe ver je kunt gaan in een training en weten wanneer het beter is om te stoppen. Kon het dan nu zo zijn dat hij signalen had gemist? Dat hij het niet had opgemerkt dat het niet goed met hem ging? Dat hij het niet had opgemerkt en zijn omgeving wel? Hij kon het gewoon niet geloven?

Soms was hij radeloos geweest, maar dat had hij niet laten zien

We gingen wat gebeurtenissen uit zijn leven na. Er was de laatste jaren veel gebeurd. Veel verlies ervaringen in zijn persoonlijke leven en ook in werk en carrière. Hij was daar goed doorheen gekomen. Hij was een doorzetter en liet zich niet door het minste of geringste uit het veld slaan. Ogenschijnlijk dan, want diep van binnen was hij soms radeloos geweest en was de paniek hem naar de keel gevlogen, maar dat had hij niet laten zien.

Roofbouw plegen ?  Hoe zo ?

Toen ik op een bepaald moment het woord roofbouw liet vallen, keek hij me verbijsterd aan. Roofbouw? Hoe zo? Hij had gewoon hard gewerkt, gedaan wat er gedaan moest worden. Natuurlijk was er tegenslag en stress, als ik het zo wilde noemen, maar het was maar net hoe je dingen noemde. Welk label je er aan hing.

Zou het dan zo kunnen zijn dat hij roofbouw had gepleegd zonder dat hij zich er bewust van was geweest. Had zijn lichaam stress kunnen hebben, zonder dat hij dat zelf in de gaten had gehad? Zou dat echt kunnen?

Wat is normaal voor jou ?  Hoe hoog leg jij de lat ?

Tja, dat is best een ingewikkelde vraag. Kan dat. Ja, dat kan. Het heeft alles te maken met hoe hoog je lat ligt, welke eisen stel je aan jezelf en wat is normaal voor jou. Het heeft te maken met je karakter, met wat je gewend bent, met hoe snel je eigenlijk iets als stress typeert en of je het oké vindt dat er soms (veel) spanning bij je werk en leven komt kijken. Het heeft ook te maken met je omgeving. Wat is daar normaal en conformeer jij je daaraan, ook als het niet bij je past?

Je bent meer dan een hoofd op 2 benen

Wanneer je behoorlijk analytisch bent ingesteld, veel in je hoofd zit, dan kan het zomaar gebeuren dat je vergeet dat je meer bent dan een hoofd op 2 benen. Dat je de signalen die je lichaam je geeft, dat je die anders interpreteert. Dat je ze labelt als normaal of dat het erbij hoort. Voor de korte duur is dat prima. Voor de lange duur niet en dan pleeg je dus roofbouw.

Hij had zijn gevoel steeds aan de kant geschoven ?

Deze cliënt kwam er achter dat hij zijn gevoel steeds aan de kant had geschoven. Hij had de signalen anders geïnterpreteerd en niet goed begrepen. Hij had het zolang vol kunnen houden omdat hij zoveel sportte en daar ook zo ontzettend van genoot. Dat had de balans heel lang in evenwicht kunnen houden. Tot nu. Nu ineens was er een grens bereikt en zei zijn lichaam dat het even tijd was voor een pas op de plaats.

Conclusie na het eerste gesprek. Het was zinvol om een traject aan te gaan.