Hoe ontstaat stress eigenlijk? Waardoor komt het? Is de ene mens er gevoeliger voor dan de ander? Allemaal zinvolle vragen die je een stuk verder kunnen helpen in het onderzoeken en oplossen van je stress. Het is namelijk fijn om te ontdekken dat je zelf invloed hebt op je stress en dat je er zeker iets aan kunt doen. Een van de grootste veroorzakers van stress ben je namelijk zelf. Oeps, dat komt binnen. Dat kan ik me voorstellen, maar het is veelal wel waar.

Ja, echt je bent zelf je grootste stressfactor en ik zal je uitleggen hoe dat komt. De meeste mensen stellen vaak hoge eisen aan zichzelf. Daar zit in de oorsprong een goede gedachte achter. Je wilt de dingen goed doen, je wilt tevreden zijn over dat wat je aflevert, je wilt een goed gevoel hebben, je houdt niet van half of slordig werk. Bovendien hebben we het vaak ook zo geleerd: wat je doet, dat doe je goed en anders begin je er maar niet aan.

Je gaat steeds hogere eisen aan jezelf stellen

Vaak zie je dat deze gewoonte, om de dingen goed te willen doen, op een bepaald moment in een mensenleven een vervelende vorm gaat aannemen. Door omstandigheden, gebeurtenissen, teleurstellingen etc. gaan we onbewust steeds hogere eisen aan onszelf stellen. Bijvoorbeeld wanneer je ergens ontzettend je best op hebt gedaan en een ander kraakt het keihard af. Wanneer dit een paar keer voorkomt word je daar onzeker van en ga je onbewust nog meer je best doen. Of wanneer je qua werk op de verkeerde plek zit, werk doet dat niet bij je past, maar waarvan jij vindt dat je het wel moet kunnen. Dan ga je ook steeds meer je best doen. Of in een relatie die niet lekker loopt, ga je meer je best doen om het toch maar te laten slagen en daarin sla je dan wat door. Nou ja, iets meer dan een beetje doorslaan dus.

Is bij jou de slavendrijver iedere dag hard aan het werk

Dat resulteert erin dat wat goed is, moet beter. Je zou kunnen zeggen dat we onze standaard aanpassen. Wat eerst goed was, moet nu nog beter, naar een nog hoger level. Helaas schiet dit vaak door en wordt het een gewoonte, waarmee we onszelf klem zetten. Want hierdoor worden we onze eigen slavendrijver. De man of vrouw met het zweepje die constant roept dat het niet goed genoeg is, dat het beter kan. Dodelijk vermoeiend, frustrerend en stressverhogend.

Daarom is het goed om van afstand eens te kijken naar hoe jij de dingen doet. Doe je ze goed, of ga je steeds over een eigen grens waarin je jezelf oprekt om het nog beter te doen. Is bij jou die slavendrijver iedere dag hard aan het werk om je nog beter dan best te laten presteren? Drijft die innerlijke slavendrijver je soms tot frustratie en waanzin? Word je er eigenlijk hopeloos van en wil je dat niet meer? Weet jij ook diep van binnen dat goed, gewoon goed genoeg is?

Het mag wel een tandje minder

Want voel eens wat het met je lijf doet? Steeds maar weer jezelf dwingen om het nog beter te doen, een nog mooier resultaat neer te zetten. Op een gegeven moment gaat je lijf namelijk protesteren. Het lukt het niet meer, is de rek er uit.

Zorg dat je dat punt voor bent. Zorg dat voordat het zover is, je de slavendrijver eens tegenspreekt. Laat de slavendrijver lekker kletsen, stuur em op vakantie. Ik begrijp ook wel dat het gemakkelijk gezegd is, maar het begint bij het inzicht dat het zo bij je werkt.

Echt het mag wel een tandje minder. Die slavendrijver is echt niet langer nodig. Je doet de dingen goed en dat is meer dan genoeg. En lukt het eens een dag niet om de dingen zelfs maar goed te doen, dan is een keer het minder doen ook geen ramp. Je bent immers maar een mens. Dat vergeet die slavendrijver over het algemeen, maar het is goed om daar rekening mee te houden. Je kunt niet aanhoudend op een topniveau presteren en dat hoeft ook niet.