Als coach word ik ook nog wel eens op de proef gesteld. Ik ben ook maar gewoon mens. Over het algemeen heb ik veel plezier in het coachen en heb ik ook mooie sessies met mijn cliënten. Ook ik heb goede en slechte dagen en soms kost het mij weleens moeite om in mijn rol als coach te blijven en niet geïrriteerd uit de hoek te komen. Dat zegt dan natuurlijk alles over mij ;).
Zoals met deze cliënte. Na een uitgebreide intake was het overduidelijk dat ze niet voor niks bij mij zat. Het had haar heel veel moeite gekost om de stap te zetten. In haar situatie en met haar karakter vond ik het dan ook knap dat ze het zichzelf gunde om het allemaal niet meer alleen te willen doen. Dat was al een hele overwinning geweest. Deze mevrouw had zo de overtuiging dat ze het allemaal alleen moest doen. Dat ze niet op anderen kon bouwen of vertrouwen. Dat zat diep en dat maakte haar leven er nou niet bepaald eenvoudiger op, deze overtuiging.
“Daar heb ik geen tijd voor”
En ze had nog een overtuiging, en dat was een overtuiging die het traject behoorlijk bemoeilijkte. Bij alles wat ik voorstelde of wat ze zelf bedacht kwam er achter aan “daar heb ik geen tijd voor”. Ja echt op de gekste dingen volgde dat antwoord. Dit was dus echt een hele stevige overtuiging. Zwaar verankerd in haar hele bewustzijn. Het is ontzettend boeiend om dan te gaan onderzoeken waar die overtuiging vandaan komt. Misschien nog wel interessanter en leerzamer is wat die overtuiging haar bracht. Want als die zo ontzettend vast zit, dan heeft zo’n overtuigingen een duidelijke reden van bestaan om het zo maar te zeggen.
Oude patronen doorbreken
Ze wilde er liever niet naar kijken toen ik het haar voorstelde. Je raadt het antwoord al “daar had ze geen tijd voor”. Bijna hilarisch als het niet zo verdrietig was. Ze ging liever met andere zaken aan de slag. Ze zat meer te wachten op andere inzichten zei ze. Dan kon ze wellicht oude patronen doorbreken. Maar dit onderwerp “geen tijd hebben”, was gewoon een feit. Dat ik dat niet zag, dat snapte ze echt niet. Ze had een druk bestaan, een vol leven, een verantwoordelijke baan, kinderen die haar aandacht vroegen, dus ……… .
Wat doe je dan als coach? Drammen heeft geen zin
Tja, wat doe je dan als coach? Drammen heeft geen zin. Dan moet je het laten en hopen dat het op een andere manier wel weer terug komt. Of slim zijn en het via een andere route proberen.
Verbazend hoe mensen zich ondanks alles staande hebben kunnen houden en
toch iets van hun leven hebben kunnen maken.
Het werd een pittig traject, zowel voor haar als voor mij. Dat is niet erg want ik houd er wel van om mijn tanden ergens in te zetten. Al snel kwam deze overtuiging (in een ander jasje) terug en kon ze er naar kijken. Dat was pijnlijk, want juist deze overtuiging “daar heb ik geen tijd voor” beschermde haar om niet naar zichzelf en haar verleden te hoeven kijken. Door het altijd maar zo druk te hebben, hoefde ze niet de diepte in te gaan, kon ze de oorzaken van bepaalde problemen buiten zichzelf leggen. Door hard te werken hield ze zich staande en ging ze de confrontatie uit de weg. Dat was een heel pijnlijk proces, want er kwam nogal wat boven.
Zelf ben ik dan altijd geroerd hoe mensen zich ondanks alles staande hebben kunnen houden. Hoe ze toch nog iets van hun leven hebben kunnen maken. Daar word ik dan op een bepaalde manier ook weer nederig van. In ieder mens zit een enorme overlevingsdrang en jammer genoeg krijgt die soms een wat gek en verwrongen uiterlijk waarmee we onszelf uiteindelijk vastzetten.
Na een lange periode met intensieve sessies zat er een hele andere vrouw tegenover me. Wat had ze hard aan zichzelf gewerkt. Echt geweldig.
Dubbele winst
En ja, wat deed ik nou met mijn irritatie van het begin? Ja, als coach heb je ook naar jezelf te kijken en dat had ik hier ook te doen.. Waarom raakte ik er zo geïrriteerd van wanneer ze overal op antwoorde “daar heb ik geen tijd voor”. Daar zit bij mij dus ook iets. Dat was overduidelijk. Mijn irritatie had een hele andere oorsprong dan haar overtuiging, maar het was ook voor mij erg leerzaam om te onderzoeken. Kijk, dat is nou het leuke van dit vak, niet alleen je cliënten zijn hard aan het werk, je leert ook weer veel over jezelf. Dubbele winst dus.
Ontzettend mooi en interessant blog. Complimenten over het blog en het traject en dank voor je eerlijkheid. Daar hou ik zo van en ik als mede coach leer hier ook weer van. Prachtig.
Dank je wel Corine
Pingback: Blog | Overtuigingen die in de weg zitten – Coaching Society | Met aandacht voor jou!