Ieder mens heeft zo zijn eigen gekkigheden en patronen. Wanneer we voor nieuwe dingen komen te staan, proberen we een manier te vinden om daarmee om te gaan. Dan ontwikkelen een soort van strategie / recept.  Als die strategie werkt, dan houden we die vast en komt die in ons repertoire. Eens was zo’n strategie super handig, maar de vraag is of sommige strategieën  inmiddels niet eens aan een update toe is.

Zo’n strategie zou je ook kunnen zien als een soort van recept. Net als het recept voor de overheerlijke cake die mijn moeder altijd bakte. Ze had het recept gekregen van een banketbakker, dus het was echt een goed recept. Wanneer ik zeker wil zijn van een goed geslaagde cake, dan gebruik ik dus dat recept en ik ga er ook niet mee lopen klooien, want dan mislukt de cake. Ondanks alle vernieuwingen is dit recept tijdloos en werkt het altijd. Hooguit moet ik de oventemperatuur een beetje aanpassen wanneer ik een nieuwe oven heb, maar dat is het dan wel.

Vasthouden aan een oud recept omdat het ooit goed werkte

Al die strategieën in ons leven zijn een soort van recepten die we vaak gedachteloos afwerken. Eerst doe je dit, dan doe je dat en vervolgens nog een snufje van het een of ander en je bent klaar. Dat doen we ook bij situaties waarbij het slimmer zou zijn om een ander recept te gebruiken. We blijven onbewust hardnekkig vasthouden aan dat oude recept, omdat het ooit goed werkte.

Ook al heb ik van het leren omgaan met stress mijn werk gemaakt, ook ik heb zo mijn strategieën die inmiddels al lang zijn uitgewerkt. Mijn ooit zo beproefde recept om met bepaalde situaties om te gaan werkt dus niet meer.

Mijn recept voor stress: ik geef nog wat extra gas

Voorbeeldje: als ik het erg druk heb, zet ik nog een tandje bij. Daar ben ik een expert in geworden. En als 1 tandje erbij niet voldoende is, dan kan ik ook nog een tandje 2 en 3 bij schakelen en ik kan zelfs ook nog wel in een hogere versnelling gaan. Aan doorzettingsvermogen ontbreekt het me ook niet, dus daar voeg ik ook nog een snufje van toe. Door die 3 tandjes extra begint mijn bordje wel wat vol te raken, dus een dosis chaos komt er dan ook nog bij. Het zou natuurlijk slim zijn om nu op de rem te trappen, maar nee ik geef nog wat extra gas . Uiteindelijk ga ik lopen klagen, dat ik het zo druk heb, maar omdat ik dat dan ook weer zo stom vind van mezelf, gooi ik er nog wat zelfspot in, wat jeetje, wat ben ik toch een geluksvogel dat ik het zo druk heb.

Het recept ziet er dan als volgt uit:

500 gram tandjes harder werken
grote snuf doorzettingsvermogen
100 gram chaos
2 dl extra “gas”
3 eetlepels klaagzang
1 theelepel zelfspot.

Je snapt wel, ooit was dit – voor korte tijd – heel handig, maar wanneer je dit herhaalt en herhaalt en herhaalt, dan pleeg je roofbouw en dan weten we allemaal waar dit toe leidt. Een stevige burn-out. Zelf heb ik dat rond 2000 ervaren en ik weet uit ervaring dat dit alles behalve leuk is.

Mijn eerste impuls is nog steeds het oude recept gebruiken

Nog steeds heb ik een voorliefde voor dit oude beproefde recept. Het is mijn eerste impuls om het weer zo te doen. Gelukkig weet ik nu dat het handiger dus om een ander recept uit te proberen.

In mijn nieuwe recept zitten hele andere ingrediënten, zoals:  afstand nemen; hulp vragen; rust in bouwen; vertragen ; naar buiten; bewegen; ontspanning zoeken. De hoeveelheden verschillen per keer en per situatie.

Wat is jouw recept ?

Nu ben ik heel erg benieuwd wat jouw recept is om stress bij jezelf te creëren en nog meer benieuwd ben ik of je inmiddels ook een ander recept hebt uitgeprobeerd waardoor je minder stress hebt. Laat het me weten.