Tag archieven: noodrem

Mijn lijf trekt wel aan de noodrem

Ik had me verheugd op een lekker lang weekend, waarvoor ik allerlei leuke plannen had bedacht. Eindelijk eens rustig de tijd om van alles en nog wat te doen. Een heerlijk vooruitzicht.

De avond voor het lange weekend voel ik het in mijn lijf, dit gaat niet goed. Ik word snotverkouden, grieperig, heb een lekkend wattenhoofd. Grrrr. Als ik de volgende ochtend wakker word weet ik wel hoe laat het is. Al die mooie plannen kunnen in de prullenmand, want dat gaat er dit heerlijke lange weekend niet van komen. Slik. Grrrr. Het kost me enorm veel moeite om me hier bij neer te leggen. Ik ga me toch niet zomaar overgeven aan dat snothoofd?? Helaas, op het moment dat ik uit mijn bed wil stappen weet ik dat ik moet opgeven. Mijn lijf is wijzer dan dat ik ben en mijn lijf wil hele andere dingen dan dat ik in mijn hoofd bedacht heb.

Het is duidelijk, mijn lijf trekt aan de noodrem. Het is even genoeg geweest. Drukke weken, maanden achter de rug. De hele winter door heb ik de griep buiten de deur weten te houden. Mooie workshops gegeven, goede coachinggesprekken gevoerd, hard gewerkt en veel te verstouwen gehad op diverse fronten en dan is het op een gegeven moment tijd voor rust. Tijd voor een pas op de plaats. Als je dan niet goed luistert naar je lijf, dan zorgt dat inventieve lijf van ons wel dat we wel moeten luisteren. Ja, zelfs mij gebeurt dat dus ook nog wel eens dat ik niet goed luister. Dat ik eigenwijs ben en soms ook gewoon te enthousiast. Dan overschat ik mijn eigen grenzen en loop ik iets te hard (en te lang) van stapel.

 

avondgezicht

En zo gebeurt het dat ik dat hele heerlijk lange weekend het een tandje rustiger aan doe. Al die plannen schuif ik door. Ik luister naar mijn lijf en ik houd pas op de plaats. Op het moment dat ik me eraan kan over geven kan ik er ook wel nog een beetje van genieten. Ik blijf me verbazen over dat vernuftige lichaam van ons, dat toch heel duidelijk de grenzen aangeeft die ik heb. Als ik niet wil luisteren, dan komen er duidelijker signalen en als ik zelfs die negeer, dan klinkt de alarmbel nog iets luider. Het signaal is mij duidelijk, het mag allemaal wel wat minder. Misschien voorlopig even andere keuzes maken, meer bij mezelf blijven, meer grenzen stellen. Ha, ha, ik ben dus niet anders dan ieder ander mens, en ook ik stap nog wel eens vrolijk in mijn eigen valkuil. Ik heb mijn les voorlopig weer geleerd en weer helder wat er moet gebeuren. Een mens heeft soms even een opfrismomentje nodig. Nou, die heb ik weer binnen.