Tag archieven: kiezen

Klem denken

Het is een raar fenomeen, maar in tijden van stress lijkt het wel of er iets gebeurt met ons denken. Zo flexibel als we anders zijn met onze gedachten, zo gemakkelijk als we anders oplossingen kunnen bedenken, zo ontzettend vast zitten we als we onder druk staan, als we stress ervaren en geen uitweg meer zien. Het lijkt erop dat onze hersenen, onze capaciteit om te overdenken, te analyseren, zaken van een andere kant te bekijken ineens is opgelost in het niets. We schieten letterlijk en figuurlijk in de verkramping. Dat kun je goed waarnemen in de spieren. Onder grote druk zetten we ons (onbewust) schrap en dat zie (en voel) je terug in de spieren. Op een bepaalde manier gebeurt dat ook in onze hersenen.

In tijden van stress gaat het meestal ook wat minder goed met onze nachtrust en dat helpt ook niet om ons oplossend vermogen te stimuleren. Door een (langdurig) slaaptekort functioneert de frontaalkwab in onze hersenen minder goed, waardoor rationeel nadenken een stuk lastiger wordt. Je wordt er ook emotioneler door. Door dat slaaptekort krijgt je geheugen het ook zwaar te verduren. Dat helpt dus ook niet mee om lekker oplossingsgericht te denken.

Het gevolg is klemdenken en dat brengt je dus geen stap verder.

 

frustratie 3

Maar wat kun je er aan doen? Juist in tijden van stress heb je het zo nodig om oplossingen te   bedenken, de zaak van een andere kant te bekijken en/of afstand te nemen.

Bewegen is een hele goede oplossing. Natuurlijk is het goed voor je lijf, zeker als je gestresst bent, maar het helpt je hersenen ook om zich te ontspannen. Door de beweging zet je je beide hersenhelften weer aan het werk en ze komen daardoor in een bepaalde balans. Dat helpt om van klemdenken naar losdenken te gaan.

Afstand nemen is ook een goede methode. Letterlijk, om het even te laten voor wat het is en tijd te nemen voor een oplossing. Je kunt afstand nemen ook zien als, wat als het probleem van een ander was, welke oplossing zou ik dan bedenken?

Een andere mogelijkheid is om hulp te vragen. Anderen te vragen mee te denken, je te helpen met het bedenken en onderzoeken van oplossingen. Juist in tijden van stress zijn we geneigd om alles op onze eigen schouders te laden en anderen er niet mee lastig te vallen. Juist dat is meestal niet een helpende oplossing. Dus vraag een goede collega, een vriend of een familielid om samen met jou te kijken naar wat mogelijk is.

Meer ontspanning zoeken helpt ook om meer los te denken. Ga bijvoorbeeld iets doen wat je vroeger altijd leuk vond om te doen, maar waar je nu allerlei mitsen en maren bij hebt. Hierna ben je ook beter in staat om uit het klemdenken weg te blijven.

Je ziet, er zijn best een aantal manieren om uit je eigen gevangenis van klemdenken te komen. Ga ze eens onderzoeken en kijk welke er voor jou het beste werkt.

 

Is die coaching wel goed voor jou?

Ze kwam bij me omdat ze even de weg kwijt was. Het leven veranderde en ze had sterk het gevoel dat zij ook wilde veranderen. De kinderen werden groot en hadden haar minder nodig. Ondertussen was zij er zelf ook aan toe om haar eigen leven meer op te pakken. Maar hoe doe je dat in vredesnaam? Ze was het een beetje verleerd. Ze was zo opgegaan in het zorgen voor haar gezin, het regelen van van alles en nog wat voor iedereen, het comfortabel maken van haar omgeving voor haar naasten, haar man veel uit handen nemen zodat hij carrière kon maken en ga zo maar door. De spin in het web, de regelneef, de zorger en helper. En ze kon het goed, heel goed. Nu was het wel klaar en wilde zij zich verder ontwikkelen.

Samen gingen we op pad en dit zijn altijd mooie ontdekkingsreizen. Je kunt het zien als een soort van avontuur. Wanneer je je laat verrassen door wat er dan op je pad komt, de inzichten die dat oplevert en je je kunt laten meenemen in het moment, dan gebeuren er meestal mooie dingen.

Ergens in het begin van het traject attendeerde ik haar erop dat het zeer goed mogelijk was dat op een gegeven moment iemand uit haar nabije omgeving zou vragen of die coaching nou wel zo verstandig was. Of dat eigenlijk wel goed voor haar was? Die vraag wordt meestal gesteld als iemand gaat veranderen en de omgeving daar “last” van krijgt. Je omgeving is het niet gewend dat je grenzen gaat stellen, is het niet gewend dat je niet direct op hun kreten reageert en is het niet gewend dat ze ineens zelf iets moeten doen. Meestal is dat het moment waarop iemand roept dat je maar heel snel moet stoppen met die coaching omdat je er (volgens hen) niet leuker op wordt.

reuzerad

Laatst kwam ze breed lachend binnen. “Ik moest deze week zo aan je denken”, zei ze. Ik werd natuurlijk nieuwsgierig. Ze vertelde dat ze een behoorlijk meningsverschil met haar man had gehad. Ze had tegengas gegeven en dat was hij niet gewend en vond hij niet leuk. En toen kwam daar de opmerking “ik denk dat die coaching niet zo geschikt voor je is”. Ja, het is soms even wennen als er iemand in je omgeving verandert, want dat betekent dat je zelf ook moet veranderen.

In dit geval is het helemaal goed gekomen. Haar man is nu de eerste die haar stimuleert om haar grenzen te stellen, te kiezen voor haarzelf. Uiteindelijk heeft hij er ook voordeel bij dat zij lekkerder in haar vel zit, de dingen doet waar ze blij van wordt. Maar ja, dat het even wennen is en dat is logisch.

 

Hoe ga jij om met de gebeurtenissen in je leven?

Het leven heeft soms leuke en minder leuke verrassingen voor ons in petto. Dat hoort bij het leven. Wellicht zou het anders ook heel saai worden. Leven staat of valt bij polariteiten. Licht kan niet zonder donker, kracht kan niet zonder kwetsbaarheid etc.. In deze tijd denken we vaak dat het leven maakbaar is en dat we zelf overal invloed op hebben. In principe is dat een mooie gedachte, maar het gaat natuurlijk niet altijd (helemaal) op. Op veel kleine zaken hebben we invloed, maar bij de grotere zaken in het leven hebben we vaak minder in te brengen. Waar we dan wel invloed op hebben is hoe we met die zaken die op ons bordje komen omgaan. Daar kunnen we wel onze invloed uitoefenen als je dat al zo zou willen stellen. Wanneer je een ongeluk krijgt, ziek wordt of wanneer je ontslagen wordt heb je daar maar ten dele invloed op. Hoe je dan met die situatie omgaat bepaalt vaak hoe je je er doorheen slaat. Gedachten en overtuigingen zijn daarbij van grote invloed. Door een gebeurtenis vanuit verschillende perspectieven te bekijken, kan er een heel ander licht op de zaak komen.

druppels

Ooit had ik eens een cliënte die ontzettend bang was voor ontslag. Het liep niet lekker in het bedrijf, verstoorde werksfeer, tegenvallende resultaten en nog meer kommer en kwel. Uiteraard hebben we hier samen naar gekeken en uitgezocht hoe ze hier het beste mee om kon gaan. Uiteindelijk is daar waar ze zo bang voor was gebeurd, ze werd ontslagen. Door dit ontslag werd ze gedwongen tot een verandering. Een verandering die ze door haar angst steeds uit de weg was gegaan. Laatste sprak ik haar en vertelde ze me dat het ontslag een van de beste dingen was die haar was overkomen. Ze werd gedwongen om tot “bewe-gen”, kansen te onderzoeken, uit haar comfortzone te gaan en nieuwe grenzen op te ontdekken. Inmiddels heeft ze een dijk van een baan waar ze al haar energie in kwijt kan. Door de gedwongen verandering en door niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar dit op te vatten als een kans heeft ze zelf een positieve invloed op de situatie kunnen uitoefenen. Natuurlijk ging dat niet zonder slag of stoot, maar dat hoeft ook niet. Een mens mag tegenspartelen, tijd nemen om met aan een nieuwe situatie te wennen en opnieuw plaats te bepalen. Dat heb je als mens ook heel hard nodig. Dit is maar een voorbeeld, maar dit geld ook voor andere grote en kleine gebeurtenissen en tegenslagen.

 

Kiezen voor jezelf

Ze kwam als een dood vogeltje bij me binnen. Annemarie, 45 jaar, altijd hard gewerkt, zich voor alles en iedereen ingezet. Iedereen was belangrijk en de wensen van de anderen waren nog belangrijker. Zelf ruimte innemen of zelf ruimte vragen, het kwam niet in haar op. Zij kwam altijd op de tweede plaats, want zij was immers niet belangrijk. Zo voelde dat in ieder geval voor haar. Het was ook een beetje de boodschap die ze van huis uit had meegekregen. Het bedrijf van haar ouders en de klanten van het bedrijf gingen voor. Zo deden haar ouders het ook en dat was haar voorbeeld.

De dingen die we thuis leren (bewust en onbewust) zetten we in ons volwassen leven vaak door. Dat was ons voorbeeld, zo hebben we het geleerd en als kind neem je aan dat de manier waarop je ouders de dingen doen, dat dat de juiste en goede manier is.

Wanneer we hier eens rustig bij stilstaan, realiseert Annemarie zich dat haar moeder zich ook altijd overbelast voelde, nooit tijd had voor leuke dingen. Het werk, de zaak ging voor en het gezin en zijzelf kwamen altijd op de derde en vierde plaats en in drukke tijden nog lager op de ranglijst. Ze schrikt er zelfs van, nu ze zich dat realiseert.

We doorlopen samen een heel traject, want zulke oude, vaste patronen, die doorbreek je niet in 3 maanden. Het begint met het inzicht en daarna met langzaam ontdekken dat het anders kan en vervolgens nog de vraag: “ hoe dan anders?”.

Het is namelijk heel gemakkelijk om te zeggen “kies nu eens voor jezelf” maar na 45 jaar doe je dat dus niet 1,2,3. Want aan dat kiezen voor jezelf zitten heel veel geboden en verboden. Annemarie vond dat bijvoorbeeld heel erg egoistisch om voor zichzelf te kiezen. Langzaam hebben we samen verkend wat kiezen voor haarzelf zou kunnen inhouden. Door middel van verschillende schrijfoefeningen kon Annemarie dit nieuwe gebied verkennen. Stukje bij beetje. Zo ging het ook met het zetten van stappen. Stapje voor stapje, voorzichtig, behoedzaam en heel dicht bij zichzelf blijven. Want het gevaar ligt op de loer om bij het thema “kiezen voor jezelf” jezelf te gaan overschreeuwen.

Inmiddels zijn we wat jaren verder. Annemanie ziet er absoluut niet meer uit als een dood vogeltje maar als een stralende vrouw, die weet wat ze wil, die weet wat goed is voor haar (en daarom ook voor de mensen die haar lief zijn) en die haar grenzen goed en liefdevol kan bewaken. De verandering is van binnenuit gekomen en daardoor past het en klopt het nu bij wie ze is. Ze heeft nu echt voor zichzelf gekozen en is weer volledig in balans.

Wil jij ook zo’n verandering? Neem gerust eens contact op voor meer informatie.mild zijn